Elke week houdt onze Ab Actis u op de hoogte van de laatste ontwikkelingen omtrent de verbouwing.
Week 6
Net als verbouwing loopt het schrijven van de verbouwblog soms vertraging op. Zaken lopen niet altijd zoals ze zouden moeten. Zonder te vervallen in filosofische wijsheden levert het niet halen van de deadline een aantal praktische voordelen op. Sinds de laatste publicatie op 26 april is er namelijk een hoop gebeurd. Bovendien valt de nieuwste publicatiedatum mooi samen met de verjaardag van de Oude Dame. Op 9 mei, vandaag 69 jaar geleden, was de feestelijke opening van het botenhuis aan de Amsteldijk 130A. Waar grote delen van de wereld stilstaan bij de ‘Dag van Europa’ of de ‘Dag van de Overwinning’, memoreren wij op Nereus de verjaardag van ons gebouw. En hoe kun je deze verjaardag beter vieren dan de verdere voortgang van de verbouwing te beschrijven?
We zijn rijkelijk beloont voor ons lange wachten: de kozijnen zijn na een periode die een eeuwigheid leek te duren eindelijk geleverd. De vaklui van Stieva gingen meteen aan de slag. Wie over de Amsteldijk langs Nereus fietst ziet het grandioze resultaat. Niet langer is de serre open. Door de geplaatste kozijnen en ramen is de serre afgesloten. Een ontroerend moment voor alle Nereïden die na hun training wel eens op het balkon belandde, aangetrokken als ze werden door de zon. De prijs van de vooruitgang. We krijgen met de opoffering van de serre namelijk een hoop terug. Niet alleen wordt het Laga een stuk lastiger gemaakt via de achterdeur naar binnen te gaan, in hun futloze poging bepaalde voorwerpen van Nereus te ontvreemden, nog belangrijker, het vernieuwde krachthonk ligt binnen handbereik. Nu het leeuwendeel van het werk is gedaan kunnen de Nereïden weldra weer in optima forma trainen in het krachthonk.
Naast de kozijnen van de serre hebben we ten lange lest de kozijnen van de koepel binnen. Het is een dringen geblazen rondom de koepel, waar de vaklieden over elkaar heen buitelen tijdens hun werkzaamheden. Het resultaat mag er wezen, de hele ombouw is gereed voor de plaatsing van de kozijnen. Een deel van de kozijnen, inclusief de ramen, zijn reeds geplaatst. Het is aftellen geblazen voordat ook het ronde gedeelte geplaatst wordt. Staand in de koepel, over de Amstel uitkijkend, krijg je haast een zelfgenoegzaam gevoel. Eenzelfde gevoel zou waarschijnlijk ook onze overburen bekruipen, wanneer die op hoogte zouden zijn van het feit dat ik door driedubbeldik glas naar buiten kijk. Met de afronding van de meest delicate zaken van de koepel, lees: de plaatsing van het kozijnen en het glas, komt tevens het einde van de potsierlijke hekken in zicht, die niet alleen lelijk waren, maar ook de vrije doorgang van het balkon belemmerde.
Minder zichtbaar voor het oog is de vooruitgang die H2O heeft geboekt met de installatie van de kabels voor de elektra. De koepel, serre en de sociëteit beschikken allen dankzij H2O nu over een ingenieus netwerk van elektriciteitskabels. Alhoewel de zon steeds later pas ondergaat, zijn we op de late uren niet langer afhankelijk van de noodverlichting, een bevordering voor de borrels.
Hoe is het mogelijk dat de verbouwing de laatste week zo vlot verloopt? Heeft het rad der fortuin besloten dat we inmiddels genoeg tegenslag te verwerken hebben gehad? Of dit door hogere machten komt, is niet met zekerheid te zeggen. Wel kunnen we vaststellen dat de visionair Diederik Simon bijna twee weken op trainingskamp is. Voor de gebouw commissaris Brahma Behrend betekent dit een zware last erbij, gezien hij dagelijks verplicht is te videobellen met Simon om de vorderingen te delen. De bouwvakkers daarentegen lijken in hun nopjes te zijn met de afwezigheid van de alziende opzichter Simon. Zonder het alsmaar kritische oog van de opzichter zijn de bouwvakkers niet langer gehinderd door opgemerkte pietluttigheden en kunnen ze eindelijk vaart achter de verbouwing zetten. Ik heb geen glazen bol, maar de voorspellingen voor de verbouwing zijn gunstig. Volgende week kunt u lezen hoe de gehele koepel van glas is voorzien. Het blijft desalniettemin jammer dat Diederik Simon de 69ste verjaardag van de Oude Dame heeft moeten missen.
Week 5
Geduld is een schone zaak. Murw gebeukt door alle tegenslagen op het gebied van de kosten of van het telkens terugkerende nieuws over mogelijke uitloop zijn we ondertussen gewend geraakt aan de bouwval genaamd Nereus. Diederik Simon blijft gelukkig de constante factor, die op een orakelachtige wijze het bouwproject leidt. Waar het project precies naar toegaat blijft onder Simons beheer soms giswerk, het resultaat mag er hoe dan ook wezen. Kenmerkend aan een bouwval is dat alles nooit volgens het boekje verloopt: plannen kunnen nog zo mooi opgesteld zijn, de bouwtekeningen kunnen allemaal kloppen, de realiteit blijkt echter een stuk weerbarstiger te zijn.
We zijn inmiddels een aantal weken verder. Waar we slechts een paar dagen nodig hadden om de sloopwerkzaamheden uit te voeren, hebben we meer tijd nodig gehad om het geraamte weer tot leven te wekken. In kleine stapjes krijgen we desalniettemin ons vernieuwd gebouw terug. Verbouwen blijft een kwestie van geduld, zoals bijvoorbeeld de ronde kozijnen van de koepel die op zich laten. Ons geduld is in zekere zin reeds beloont. Wie de trappen betreedt loopt de houtenconstructie tegemoet van de koepel, waarvan de houtenkozijnen met een beetje fantasie gebruikt kunnen worden als opzetstuk voor een Heineken biertje. Als je vervolgens doorloopt naar de coachkamer, die tegenwoordig fungeert als bouwkeet en daarmee in principe verboden toegang is voor onbevoegden, ziet een soortgelijke constructie herrijzen waar het nieuwe gedeelte van het krachthonk komt. Deze houtenconstructie is het vervolg van het stalenraamwerk, waardoor de Amsteldijk eindelijk meer vlees op de botten krijgt. Zonder te zeggen dat het gebouw daadwerkelijk haar gezelligheid terug heeft, geeft het houten geheel toch een gevoel van huiselijkheid. Niet alleen de buitenkant krijgt langzaamaan de contouren van een volwaardig gebouw terug, ook het binnenwerk gaat erop vooruit. Weliswaar is de sociëteit nog steeds een schim van wat ze voorheen was, de typering van een techno bunker klopt niet meer.
Wat betreft de geldzaken kunnen we eveneens rooskleuriger nieuws brengen. Waar vorige week op deze plek nog melding werd gemaakt dat Nereus budgettair het water aan de lippen stond, lijken de schaapjes voorlopig weer op het drogen te staan. De schriftelijke oproep van Pieter Andre de la Porte was niet aan dovemans oren gericht. Menigeen wist via de tikkie-link een geldelijke bijdrage te leveren en zodoende Nereus te helpen bij het dichten van het begrotingsgat.
Tot zover de grote lijnen, weer terugkomend op het initiële doel van de blog, de handel en wandel van de verbouwing. Het bouwteam heeft de afgelopen week de volgende zaken onder handen genomen. KernBouw is er in geslaagd om het dak van het nieuwe krachthonk geheel af te maken, waardoor alles gereed is om binnenkort de kozijnen te plaatsen. Daarnaast is KernBouw bezig geweest met het storten van de zandcementvloer, waarna aanstaande vrijdag de vloerenlegger uit Doetinchem langskomt om meer dan 80m2 aan parketvloer te leggen. Tenslotte heeft Diederik Simon de fout van H2O recht weten te zetten door de ventilatie in de sociëteit op de juiste manier te plaatsen. In de loop van de week zal H2O langskomen om de elektriciteit weer aan de praat te krijgen. De noodverlichting kan daardoor weer worden opgeborgen.
Ondanks dat het project gestaag vordert, blijft verbouwen zogezegd een kwestie van geduld. Het bericht dat de kozijnen te laat zijn ondergaan de Nereïden gelaten, gehard als iedereen is door de inmiddels vijf weken durende verbouwing. Aanvankelijk was het streven vóór de Sociëteitsweek klaar te zijn met de werkzaamheden. Aangezien onder de auspiciën van Diederik Simon de verbouwing een stuk omvangrijker is geworden zal dit streven niet haalbaar zijn. We moeten voorlopig geduld blijven opbrengen, maar in slechts enkele maanden krijgen we ons opgeknapte botenhuis aan de Amsteldijk terug.
Week 4
Als een bijenkorf gonst het van de activiteit op Nereus. Het gezoem en gekrioel hebben veel weg van het aanhoudend boren en zagen. Alle bijen -van KernBouw tot aan H2O- volgen gedwee de bijenkoningin Diederik Simon in het karwei van de verbouwing. Wetenschappers buitelen over elkaar heen over de vraag hoe het mogelijk is dat achter de ogenschijnlijke chaos toch een strakke ordening schuil blijkt te gaan. Waar in een bijenkolonie echter alles gewoonlijk op rolletjes op loopt, verlopen de bouwkundige processen op Nereus niet altijd als een geoliede machine. Weliswaar is men bedreven in het organiseren van diners en het winnen van grote wedstrijden, getuige het lustrumdiner en de dubbelklapper afgelopen Varsity, het uitvoeren van een verbouwing daarentegen is andere koek.
Vorige week sprak ik nog de hoop uit om in week 4 van de verbouwing slechts goed nieuws op deze plek te kunnen neerpennen. De strakke ordening, zoals de korf zich kenmerkt, is ondertussen ver te zoeken aan de Amsteldijk. Alhoewel we eindelijk onze winterjas kunnen opbergen, hebben de teruggekeerde zonnestralen geen onomwonden resultaten opgeleverd.
H2O legde zich deze week toe op de aanleg van de nieuwe ventilatie, zodat de tempratuur in de sociëteit beter te reguleren is en het binnenklimaat eindelijk aan alle RIVM richtlijnen voldoet. Althans, dat was het streven. Deze ambitie is jammer genoeg niet waargemaakt. Wie de sociëteit betreedt ziet weliswaar een systeem van allerlei nieuwe buizen, maar dit is schone schijn. De buizen kunnen namelijk allemaal weer verwijderd worden door de ondeugdelijke aansluiting. Diederik Simon’s analyse van het probleem was dat de Spaanse voorman van H2O hem verkeerd begrepen had en sprak smalend over een ‘Babylonische spraakverwarring’. Hopelijk kan de ijzerboer blij worden gemaakt met het afgedankte ijzer.
Wanneer de onjuiste installatie van de luchtafvoer het enige probleem was, was er nog niet zoveel aan de hand. Een week geleden schreef ik hoe Nereus gevrijwaard was van de problemen rondom de mondiale prijsstijgingen. Dit is jammer genoeg tekort door de bocht. Navraag bij de gebouw commissaris leerde namelijk dat dit voornamelijk opgaat voor de materialen van het exterieur, dat wil zeggen het staal en het hout dat we voor de fundering gebruiken. Het klopt dat met deze materialen de meeste kosten gemoeid zijn. Daar staat tegenover dat de kosten van het binnenwerk velen malen hoger uit zullen vallen dan vooraf begroot is. De grootste spelbrekers zijn hierbij de nieuwe bank en de wandbekleding voor de koepel, die samen zullen resulteren in een begrotingsgat van ruim 12.000 euro, de extra kosten van de Dixi verbleken bij dit bedrag. Voor het quaestoraat zal het een acrobatisch hoogstandje worden de jaarrekening tot ieders genoegen te presenteren, of überhaupt tot een jaarrekening te komen. Ach zult u denken, Nereus is al met de pet rondgegaan op het lustrumdiner en heeft genoeg geld opgehaald om alle financiële tegenslagen op te vangen. Het bedrag -ongeveer 4100 euro- dat is opgehaald is echter niet toereikend. Wellicht was dit bedrag hoger geweest wanneer iedereen achterin de zaal de toespraak van Pieter Andre de la Porte had gehoord, waar de voorzitter van Oud-Nereus het publiek wees op het belang van donaties. Dus daarom nogmaals de Tikkie-link waarmee u een bijdrage kan leveren aan de verbouwing en zo de armlastige positie van Nereus kan verbeteren: klik hier!! .
Om u niet teveel op te zadelen met slecht nieuws is er op deze plek ook ruimte voor de goede resultaten van de afgelopen week. Zo krijgt de bijenkorf steeds meer haar oude contouren terug. Het werkleger heeft de houten constructie afgerond voor de koepel. Daarnaast heeft KernBouw haar fout rechtgezet en van het nieuw te bouwen krachthonk een ‘ondergeschikt constructie’ gemaakt, waarna H2O met succes de dakbedekking kon plaatsen op de aanbouw. Alle condities zijn nu geschikt voor de plaatsing van de pui, zowel voor het nieuwe gedeelte van het krachthonk, alsook de vernieuwde koepel. De bijen werken ondanks de donkere financiële wolk stug door.
Week 3
Alhoewel Nereus nog na zindert van de Varsitywinst afgelopen zondag gaat de verbouwing onverminderd door. De bouwvallige situatie die het botenhuis aan de Amsteldijk kenmerkt vormde voor de roeiers geen beletsel om de tegenstand naar huis toe te varen. Zowel de Oude Vier als de Dames Vier waren succesvol met het binnenslepen van het Gouden Blik. Weliswaar zal het begrip ‘Varsity’ de meeste bouwlieden niet veel zeggen, desalniettemin leggen zij met hun werkzaamheden het fundament voor de vele Varsityoverwinningen die nog zullen volgen. Zoals onze sponsor EIFFEL immers zegt, voorblijven niet bijblijven.
Vorige week schreef ik op deze plaats hoe de contouren van het gebouw weer gestalte kreeg. In een mum van tijd slaagde de specialisten van Stieva er in om het stalenskelet neer te zetten. Echter werden er ook zorgen geuit of de beroerde metrologische omstandigheden geen roet in het eten zouden gooien. Wat zou alle regenen betekenen voor het moraal en de slagvaardigheid? De reactie van Diederik Simon sprak in dit verband boekdelen, die vloekend en tierend de bestuurskamer kwam binnenstormen en zijn gal spuwde over het uitgevoerde ‘broddelwerk’. Of dit komt doordat de gebouw commissaris zijn residentie aan de Amsteldijk heeft verlaten en tegenwoordig weer in Slotervaart slaapt, valt niet met zekerheid te zeggen.
Voor de leek is het lastig te zien of alles naar plan verloopt. Het houten dak van de serre lijkt tenslotte eindelijk afgerond. Wie niet beter zou weten zou haast denken dat de bouwvakkers perfect timmerwerk hebben afgeleverd. Echter niet voor de kritische blik van Simon. Volgens Simon is het namelijk essentieel dat het nieuw te bouwen deel van het krachthonk niet aansluit op het oude gebouw, om in zijn terminologie te blijven: ‘het moet een ondergeschikte constructie zijn’. Ter verduidelijking, de gemeente heeft slechts groen licht gegeven onder de voorwaarde dat het monumentale karakter van het gebouw behouden blijft. Aan het bouwteam de taak deze fout recht te zetten voordat installatiebedrijf H2O in de loop van aankomende week de dakbedekking plaatst of een langsfietsende ambtenaar de overtreding opmerkt. Wanneer de timmerwerkzaamheden voltooid zijn, is de koepel aan de beurt, waar de professionals van KernBouw het houtenskelet zullen optuigen voor de gevel.
Alvorens de verbouwing tot een goed eind zal komen, dienen dus nog enkele hordes genomen te worden. Het is desondanks niet alleen kommer en kwel wat betreft de verbouwing. Waar de rest van bouwend Nederland zucht onder de onzekerheden van de prijsstijgingen en de lange levertijden van bouwmaterialen is Nereus redelijk gevrijwaard van alle besogne. Aangezien de meeste materialen specifiek voor Nereus op maat gemaakt moesten worden -zoals het gebogen glas en de gebogen kozijnen- zijn deze geruime tijd geleden al besteld, voordat er sprake was van een oorlog in Europa. Niet alleen is Nereus veilig voor de gierende inflatie, ook bevinden de materialen zich reeds in ons land. Volgende week hoop ik uitsluitend goed nieuws te kunnen brengen, een korte blik op de weersvoorspellingen biedt genoeg ruimte voor optimisme.
Week 2
Wie dezer dagen langs Nereus fiets zal zich een unheimisch gevoel bekruipen. Waar het Bordeauxrode Bastion eerst fier aan de Amstel stond, is zij nu verstopt achter een rij hekken en een stijgerombouw. Ook voor degene die daadwerkelijk de trappen betreden kan het even wennen zijn. Borrels worden momenteel gehouden in een sociëteit die veel weg heeft van een techno-bunker. Wie niet beter zou weten, zou denken dat Nereus is overgeleverd aan de grillen van Diederik Simon, die met de hamer en een meetlint in de hand het gebouw onherkenbaar doet veranderen.
Ten dele is deze vrees op waarheid gebaseerd. Het Bastion ondergaat de komende weken een metamorfose, een gedaanteverwisseling echter die Nereus mee stuwt in de vaart der volkeren. Ik kan u verder gerust stellen dat naast de bezielde bijdrage van Diederik er ook een leger van professionele vakmannen klaarstaat. Onder de supervisie van gebouw commissaris Brahma Behrend werken de bouwlieden van onder andere Kernbouw, Atheco en Stieva vanaf de ochtendgloren tot en met het vallen van de avondzon om de verbouwing tot een goed einde te brengen. Het blijft een komen en gaan van verschillende bedrijven, die elk hun steentje bijdragen aan de verbouwing. Net als je vertrouwd bent geraakt met Jan IJzer moet je alweer afscheid nemen en dient de volgende bouwvakker zich aan. Ter ondersteuning van het bouwteam overnacht de gebouw commissaris sinds kort op Nereus. Wanneer de werklieden in de vroege uren aankomen, kan Brahma ze allen hartelijk ontvangen en de weg wijzen.
Zogezegd hebben de sloopwerkzaamheden geresulteerd in een flinke afbraak van het gebouw. Alsof een meteoriet is neergevallen op de Amsteldijk. Beetje bij beetje krijgen we echter ons gebouw terug. Langzaam krijgen de contouren van het hernieuwde Bastion vorm. De levering van de stalenbalken met behulp van een kraan was het eerste teken aan de wand. Eerst was de stalenconstructie van het uitbouw van het krachthonk aan de beurt. In slechts één dag klaarde het bouwteam de klus en was het skelet voltooid. De dag daarop werd de aanzet gegeven voor de stalenconstructie van de koepel. Dit is nog werk in uitvoering. We houden ons hart vast of de bouwlieden ondanks de verslechterende weersomstandigheden hun slagvaardigheid kunnen vasthouden.
De enige noemenswaardige tegenslag die we afgelopen week te verduren kregen, was de plaatsing van een Dixi. Aangezien de begroting zo laag mogelijk diende te blijven waren facilitaire voorzieningen wegbezuinigd. De bouwvakkers konden immers ook gebruik maken van de toiletten op Nereus, zo luidde althans het argument. In eerste instantie leek dit ook goed te gaan. Totdat de donderdagborrel zich aandiende en de wc de ochtend daarop dusdanig smerig was dat de bouwvakkers prompt een Dixi bestelde. Tot zover de financiële zuinigheid van Nereus. Voor het quaestoraat bezorgt dit bovendien slapeloze nachten. Mocht u het quaestoraat te hulp willen schieten, doneer dan vooral aan het ‘Sociëteits- en Ghebouwfonds’: https://www.nereus.nl/oud-nereus/ . Of als u niet over de financiële middelen beschikt, kunt u ook uw werkkrachten aanbieden. Extra handjes zijn altijd welkom.
Week 1
Op de kop af is het 69 jaar geleden dat het nieuwe botenhuis aan de Amsteldijk 130 haar deuren opende. Toenmalig erelid Arthur Marres sprak tijdens de feestelijke opening op 9 mei 1953 de profetische woorden uit: dit gebouw blijft ruim 100 jaar staan. Om deze profetie van de heer Marres te vervullen dienen we echter de zorg te dragen aan ons Bordeauxrode Bastion.
Eens in de zoveel jaren dient zich de noodzaak aan om het gebouw te verbouwen, Nereus gaat immers mee met de tijd. Aan twee kanten zal het gebouw de komende weken radicaal veranderen. De sociëteit zal worden voorzien van een grotere koepel én het krachthonk neemt qua oppervlakte toe. Alhoewel de coachkamer en het balkon aan de westzijde verdwijnen, ten gunste van het groter wordende krachthonk, krijgt Nereus na de verbouwing toch een extra ruimte erbij. Alle Nereïden kunnen terecht in de nieuwe koepel, die met een glazenschuifdeur af te sluiten is tot een volwaardige multifunctionele ruimte. Na het einde van de bouwperiode, welke geraamd zijn op 10 weken, is Nereus weer in staat om het gegroeide ledenbestand te herbergen. Via deze weg zult u op de hoogte worden gehouden hoe de werkzaamheden vorderen.
De week na een uiterst succesvol verlopen Heineken Roeivierkamp ging de schop in de grond. Van bouwen is vooralsnog geen sprake: de eerste week staat namelijk geheel in het teken van de sloopwerkzaamheden. Aangezien we op Nereus elk dubbeltje moeten omdraaien worden deze werkzaamheden volledig uitgevoerd door onze eigen Nereïden. Een werkleger nam dus met de sloophamer in de hand de oude koepel onder handen. Het voorlopig resultaat hiervan is een sociëteit met een open wond, slechts met een houtenwand gescheiden van de buitenwereld, en daarnaast containers vol met puin, waar de vrachtwagens voor af en aan moesten rijden. Op het moment van schrijven heeft de ijzerboer, Jan IJzer, ook alle traanplaten en de rest van het ijzer opgehaald. Wanneer alle materialen op tijd geleverd worden, het blijft gissen of de leveranciers hun beloftes kunnen waarmaken, plaatst de aannemer Kernbouw de aankomende week de stalenconstructie van de nieuw te bouwen koepel.
Wat betreft het krachthonk moeten de roeiers het stellen met een kleinere trainingsruimte, een tijdelijk offer gezien het oppervlakte van het krachthonk 45m2 groter wordt. Als eerste stap in het proces wordt de buitenmuur gesloopt, waarvoor in de plaats -net als in de sociëteit het geval is- een houtenwand komt. Daarna is de oude coachkamer aan de beurt, die vakkundig gesloopt zal worden. Mocht u zich geroepen voelen hierbij de gebouw commissaris Brahma Behrend te ondersteunen, schroom niet hem aan te tikken.
